Inmiddels zijn alle talentenjachten niet meer op één hand te tellen, de impact van Idols was groots en dat begon allemaal in 2002. In deze nieuwe rubriek kijk ik hoe het met oud deelnemers van deze talentenjacht gaat. Dit keer de 28-jarige Charlene Meulenberg, zij verscheen op haar negentiende in de vierde editie van Idols en werd derde.
Hoe kijk je terug op Idols?
“Het is ondertussen alweer negen jaar geleden. Alles ging toendertijd zo snel dat ik sommige dingen niet meer kan herinneren. Het was vooral een spannende, gekke maar ook leuke tijd.”
Waarom koos je ervoor om mee te doen aan Idols?
“Ik koos ervoor om mee te doen met een groepje vrienden (Miranda, Leon, Nigel en Nikki). Het was met zijn allen of niet. Ik zag het als een leuk avontuur met elkaar. Eigenlijk ging ik er zonder verwachtingen in, ik dacht niet na over hoe ver we zouden komen.”
Wilde je daarvoor altijd al zangeres worden? Hoe ontstond die passie?
“Ik kom uit een muzikale familie. Muziek speelde altijd een grote rol in ons gezin. Ik ging op mijn achtste op pianoles en toen ik eraf wilde gaan, zei mijn vader dat ik hem ooit zou bedanken voor mijn muziekkennis en de lessen moest blijven volgen. Dat is nu ook zo! Ik had als kind bedacht dat ik of advocaat zou worden of zangeres. Dus het idee ontstond al op jonge leeftijd. Ik heb alleen gaandeweg pas bedacht dat ik ook een goede songwriter wilde zijn.”
Welke herinnering uit die tijd is jou het meest bijgebleven?
“Na mijn eerste auditie voor de ‘nepjury’ (de voorselectie van de echte jury) was ik niet door omdat mijn sound niet in de smaak viel bij één van de juryleden. Ik liep verbouwereerd weg omdat het avontuur al zo snel eindigde en kreeg een sleutelhanger als troostprijs. Later kwam de cameraman naar me toe terwijl ik op het verliezersbankje zat, om te vertellen dat ik alsnog door was omdat het merendeel uiteindelijk voor me had gestemd. Toen besefte ik pas dat ik in een wedstrijd terecht was gekomen.”
Hoe vond je het om herkend te worden?
“In het begin vond ik het vleiend, maar soms vond ik het ook vervelend. Naast enthousiaste begroetingen werd er namelijk ook gefluisterd als ik voorbijliep en dat vond ik wel irritant. Op één moment werd er voor mijn neus over mij in de derde persoon gesproken: ‘Die Charlene denkt echt dat ze alles is hè maar ze kan echt voor geen meter zingen en ziet er niet uit.’ Dit werd expres heel hard gezegd door twee meisjes terwijl ik in de rij voor de kassa stond. Het bleken fans van een andere kandidaat te zijn.”
Je geeft aan dat je ook negatieve reacties kreeg. Wat deed dat met je?
“Ik was negentien dus dat vond ik wel moeilijk. Het voelde heel persoonlijk terwijl ik oprecht niet begreep wat ik mensen had aangedaan. Gelukkig waren het maar enkele negatieve reacties en wogen ze niet op tegen de positieve reacties.”
Word je nu nog vaak herkend?
“Af en toe. Het blijft grappig dat zoveel mensen toendertijd naar Idols hebben gekeken. Ook al is het moeilijk om uit te leggen hoe je leven er nu uitziet. Ik werk nu – als songwriter – natuurlijk iets meer achter de schermen. Ik denk dat het ongeveer twee maanden geleden nog gebeurde, dat iemand een paar keer moest kijken en uiteindelijk zelfs mijn naam nog wist.”
Wat heb je van Idols geleerd?
“Dat muziek maken geen competitie is maar een uiting is van wat jij van binnen voelt. Ik merkte aan mezelf dat ik het na Idols erg belangrijk vond om goed te worden in songwriting om mijn eigen verhaal nog beter te kunnen vertellen. Ik kwam er dus achter dat ik meer wilde dan alleen zingen.”
Hoe ging het na Idols verder? Hoe kwam je bij Dox Records terecht?
“Na Idols heb ik veel optredens gedaan met Nikki en Nathalie. We waren bijna elke dag onderweg en ik heb zo’n beetje elke stad in Nederland wel gezien in die tijd. Daarna hebben we er na zo’n driekwart jaar een stop op gezet om aan onze eigen muziek te werken. Toen we stopten met optreden ging ik actief op zoek naar een label dat met mij wilde werken en toen bood Dox Records zich ook aan. Ik had in één van de liveshows gekozen voor een liedje van Wouter Hamel die bij Dox Records zat en de platenbaas Bart Suèr benaderde mijn toenmalige manager Jan-Dirk Vis voor een gesprek. Ik had al best wat beloftes en mooie praatjes voorbij horen komen en was erg gecharmeerd van Barts nuchtere verhaal. Vooral door het feit dat ze ervoor pleitten dat ik mijn eigen liedjes zou schrijven, trok me uiteindelijk – na enkele contractonderhandelingen – over de streep.”
Hoe ziet jouw leven er op dit moment uit?
“Mijn leven bestaat voor het grootste gedeelte uit muziek en voor een klein gedeelte uit wijn. Ik heb me na mijn debuutalbum gestort op songwriting om gewoon heel erg goed te worden in het schrijven van liedjes. Het maken van compacte songs en daarbij het schrijven van catchy melodieën, teksten en harmonieën vulden mijn dagen. Gaandeweg kwam ik erachter dat ik het ook prettig vond om andermans ‘verhaal’ te vertellen en dus voor andere artiesten te schrijven. Zo heb ik de laatste single Higher van de Ladies of Soul mogen schrijven en bijvoorbeeld singles van Shary-An, April Darby en grappig genoeg ook van Kimberly Fransens (Idols 2016). Los van de toplines (melodieën op tracks van dj’s en producers) en opdrachtmuziek die ik maak. Daarnaast ontwikkelde ik ook een wat uit de hand gelopen interesse voor wijn door in wijnbarretjes te werken en mijn wijnbrevet te halen. Ik blog samen met een vriendin over wijn en geef af en toe proeverijen onder de naam Chicks with wine.”
Je zingt nog steeds. Hoe onderscheid je je als artiest?
“Ik denk dat ik mezelf het meeste onderscheid als songwriter, want daar zijn er uiteindelijk in mijn soort niet zoveel van in Nederland. Ik heb hard gewerkt om te zijn waar ik nu ben binnen de songwriterswereld. Maar puur als zangeres val ik naar mijn idee op door mijn sound en strakke koortjes.”
Wat maakt zingen voor jou zo leuk?
“Het is voor mij een manier om mezelf te uiten. Alhoewel de focus nu meer bij songwriting ligt, kan ik mijn demo’s altijd zelf inzingen en ze vrij snel aanleveren. Ik neem veel muziek thuis op en kan dan ook helemaal losgaan met meerstemmigheid en koortjes etc. Dan kan ik heerlijk nerden.”
Wat zijn jouw dromen voor de toekomst?
“Ik wil een nummer 1-hit. Ook als ik die niet zelf gezongen heb, zolang ik die maar geschreven heb. Als artiest wil ik muziek uitbrengen die helemaal van mij is en zonder verwachtingen, ik wil meer de indie-popkant op. Nu heb ik niet meer de verwachtingen qua muziekstijl die er waren toen ik net aan Idols had meegedaan. Ik wil nu graag muziek uitbrengen die ik op dat moment wil uitbrengen zonder rekening te hoeven houden met een bepaald publiek. Maar alles op zijn tijd. Zingen zal ik altijd blijven doen.”
Beeld: Charlene Meulenberg en Joris Liebregt
Welke Idol wil je terugzien in een volgend interview?
