Kendrick Lamar,
Of mag ik Kenny zeggen? Precies een week geleden zag ik je in de Ziggo Dome. En man, man, man, wat een show was dat!
Al de hele dag was ik in extase, want vanavond zou ik je eindelijk ontmoeten. Nadat ik de hele dag naar je nummers had geluisterd, was het zover. In de metro kon je de King Kunta-fans moeilijk ontdekken. Maar op het moment dat ik de metro uitstapte zag ik de rijen met jong, oud, maar vooral jong publiek. Voor een optreden van een artiest van Afro-Amerikaanse afkomst die rapt over rassenscheiding was het publiek beschamend wit. Maar goed, dat zegt natuurlijk niets over het concert zelf. Na een heuse controle van tassen en mensen konden we naar onze plekken. ‘The DAMN. Tour’ stond er op twee grote schermen naast het podium. Voor een show die over anderhalf uur zou beginnen, was de zaal tot mijn verbazing nog aardig leeg. Het concert was toch uitverkocht???
Tien minuten voor aanvang stroomde de zaal toch vol. En ook op de rij waar ik zat (godzijdank bijna op één van de eerste zitplekken, want hey, je zou maar helemaal achteraan zitten. Dat lijkt mij dus echt geen pretje). Mijn toiletbezoek was voltooid, want als jij je langs een hele rij mensen moet zien te wurmen, die je allemaal verveeld aangapen, daar wordt niemand vrolijk van. Rond kwart voor negen wordt het donker in de zaal, iedereen wacht vol spanning af. De voorfilmpjes beginnen, Je alter ego Kung Fu Kenny komt in beeld. Een paar seconden later sta jij daar ook in je witte gewaad als een ware jezus. ‘I got, I got, I got, I got. Loyality, got royality inside my DNA,’ klinkt het door de zaal. Iedereen begint meteen te joelen en komt van zijn stoel af. De toon voor de rest van het concert is gezet. Vanavond heerst er een gouden regel: er wordt niet op een stoel gezeten, daar is geen tijd voor. Geen moment is er dan ook iemand in de zaal te bekennen die volledig als een zombie voor zich uit zit te turen. Eén van de mooiste momenten van de avond is tijdens de nummers PRIDE. en LOVE., als de zaal zich vult met telefoonlichtjes.
De hele show draait vooral om zijn onlangs verschenen album DAMN. Af en toe verschijnen er vlammen, een danseres, een mini-podium middenin de zaal, maar Kenny draagt de show op eigen kracht. Zijn teksten zijn scherp en zijn energie is eindeloos. Het hele concert is hij op geen fout te betrappen. Tijdens zijn hit HUMBLE. zingt iedereen mee: ‘Sit down. Be humble.’ Dat het publiek uit haar plaat gaat is Kendrick niet ontgaan. ‘Vanavond gaan we een record verbreken,’ roept hij enthousiast. Vervolgens wordt er zes (of was het zeven?) keer meegezongen, gesprongen en gedanst. Jezus, wat een pit! Grote hits als King Kunta, m.A.A.d city, Swimming Pools, Alright passeren de revue met veel bombarie. Kendrick is in zijn ELEMENT. en het publiek overduidelijk ook. We krijgen hem zelfs even stil, waarop hij zichtbaar geniet van alle energie in de zaal. Als bonustrack doet hij het nummer GOD., zijn eigen favoriet. Met Kendricks stem nog in mijn hoofd en een voldaan gevoel verlaat ik even later de zaal. De week daarna geniet ik nog steeds na. Zien we je snel weer?
♥ ♥ ♥ ♥ ♥