Inmiddels zijn alle talentenjachten niet meer op één hand te tellen, de impact van Idols was groots en dat begon allemaal in 2002. In deze rubriek kijk ik hoe het met oud deelnemers van deze talentenjacht gaat. Dit keer de 35-jarige Maud Mulder, zij verscheen op haar drieëntwintigste in de tweede editie van Idols en werd tweede.
Hoe kijk je terug op jouw Idols-periode?
“Met een heel fijn gevoel! Ik heb een onwijs leuke tijd gehad met mijn medekandidaten en het productieteam. Het was een rollercoaster. Overal waar we kwamen werden deuren gebarricadeerd door mensen, moesten we via achteringangen weg proberen te komen en konden we serieus niets in ons leven onopgemerkt doen. Ik denk dat wij een beetje de laatste talentenjacht waren (seizoen 2) waarbij dit gebeurde en waarbij iedereen die in de tv-shows zat op werkgebied heel veel profijt heeft gehad van het hele Idols-avontuur.”
Waarom deed je mee aan Idols? Wilde je altijd al artiest worden?
“Ik was al een langere tijd bezig met zingen en deed eigenlijk alleen mee om te kijken of mensen met verstand van de muziekbusiness vonden dat ik hierin thuishoorde. Vooral om te testen of ik goed genoeg was. Ik had naast een carrière als zangeres ook nog veel andere ambities en passies, dus zingen was niet mijn enige doel in die tijd.”
Wat kun je je nog van de auditie herinneren, was je nerveus?
“Nee, ik was helemaal niet zenuwachtig. Ik was te laat, omdat ik de dag ervoor een feestje had. Ik wilde heel graag meedoen, maar had er niet heel erg hoge verwachtingen van. Toen ik uiteindelijk voor de jury stond was ik wel echt mega zenuwachtig! Audities blijven zenuwslopend, nu nog steeds hoor.”
Werd je veel herkend, hoe vond je dat?
“Letterlijk iedere voet die ik buiten de deur zette werd gevolgd door mensen uit de buurt, stad, cafés, restaurants, clubs, noem het maar op. Dat is heel even grappig, maar al vrij snel best irritant. Je bent niet ieder moment van de dag vrolijk, geïnteresseerd of op je best. Ook dat soort momenten zien mensen van je en ze hebben er vrij snel een mening over, die niet altijd positief is.”
Welke moment daarvan is jou het meest bijgebleven?
“Het meest bizarre moment was toen ik samen met Boris iets ging kopen in de Bijenkorf. We liepen over de dam de Bijenkorf in en mensen verzamelden zich meteen bij de ingang. Er wilden in één keer zoveel mensen achter ons aanrennen dat de beveiligers (die hadden we toen) ervoor zorgden dat de deuren tijdelijk werden afgesloten. Buiten zag het inmiddels zwart van de mensen. We moesten via een achteruitgang naar buiten. Bizar! Ik voelde me heel even een superster. Maar ik kan zo nog honderd andere momenten opnoemen waarop er zich Michael Jackson achtige taferelen plaatsvonden overal waar we kwamen.”
Hoe ging je om met het herkend worden? En nu, word je nog steeds herkend?
“Ik vond het lastig om overal herkend te worden. In het begin vond ik het best cool en heel apart. Later werd het soms irritant. Tijdens etentjes wilde ik net een hap nemen, kwam er iemand die om een foto vroeg. Of als ik met een kater bij de slager stond te wachten, stond iedereen me aan te gapen terwijl ik er niet uitzag. Ook bij hockeywedstrijden, waar ik me altijd helemaal fijn voelde, kwamen er ineens honderden kinderen langs de lijn staan. Dan stond iedereen lekker met een biertje in het clubhuis na te genieten en stond ik nog een uur handtekeningen uit te delen. Wat dat betreft mis ik dat gedeelte niet en is de anonimiteit een stuk fijner. Ik word nu nog weleens herkend, maar dat is echt af en toe. Vooral in de kroeg door twintig-, dertig- en veertigers. Die hebben dat allemaal nog meegekregen.”
Heb je nog contact met oud Idols-kandidaten?
“Heel af en toe kruisen onze paden zich nog. En door social media krijg ik van sommigen nog wat mee zoals Meike Hurts en Marlies Schuitemaker. Maar echt contact heb ik niet meer met een specifiek iemand. Ron Link, uit mijn seizoen, heeft nog wel kort bij dezelfde producent gewerkt in het theater, dus dat was grappig!”
Wat is jouw hoogtepunt uit Idols?
“Ik zong op een bepaald moment het nummer Ain’t No Sunshine van Bill Withers. Er was in het nummer een moment dat ik helemaal in de flow zat. Het publiek ging staan en klappen tijdens het nummer (een open doekje). Dat was zo bijzonder. Ik zal dat gevoel nooit meer vergeten. Volgens mij kreeg ik ook een staande ovatie van de jury.”
Welke dingen heb je geleerd van Idols?
“Ik heb vooral veel geleerd van de jaren erna. Hoe bereik je wat je wilt bereiken? Hoe zorg je dat JIJ bepaalt wat de volgende stap is en niet iemand anders? Hoe blijf je jezelf als iedereen een mening over je heeft? Dat zijn lastige leerprocessen en het was niet altijd even makkelijk. Het programma is daar te kort voor. Het is net als met het halen van je rijbewijs. Je hebt je papiertje, maar je leert pas echt rijden na je examen.”
Hoe ging het na Idols met jou en het zingen verder?
“Ik stond meteen na de finale in vier uitverkochte shows van René Froger (en de Toppers) in de Arena. Er waren 60.000 gillende mensen per avond! Een geweldig moment was dat. Ik trad de eerste twee jaar daarna vijf keer per week op door het hele land. Soms in grote shows/concerten, maar ook op privéfeesten van mensen en bedrijven.
In de jaren erna is dat altijd zo goed blijven gaan. Ik kon uiteindelijk wel iets minder vaak optreden, maar ik heb er altijd supergoed van kunnen leven. Ik heb er een huis in Amsterdam van kunnen kopen. En ik heb nu nog lol van alles wat ik toen heb kunnen sparen. Ik zat denk ik net nog in de goede tijd wat betreft de opkomst en populariteit van talentenjachten. Wij waren de enige toen. Ik heb uiteindelijk mijn geld deels geïnvesteerd in de aankoop van een mooie dansstudio in Amsterdam, waar ik samen met mijn vriend een dans- en zangschool heb opgezet: BeatZone Het gaat erg goed hiermee, dit jaar openen we onze vierde locatie in Amsterdam.”
Viel het na Idols tegen om aan werk te komen? Hoe heb je dit voor elkaar gekregen?
“Meteen na Idols heb ik een aantal singles en album op mogen nemen onder het label van (toen nog) Sony BMG. Ik heb daarnaast tijdens het Idols-avontuur hele fijne vrienden gemaakt binnen de muziekindustrie. Mede hierdoor ben ik altijd muziek blijven schrijven, maken en opnemen met talentvolle muzikanten. Ook al stond ik de afgelopen vier jaar niet meer zo vaak op het podium als zangeres, ik zing altijd overal en iedere dag. Ik heb nooit een hele sterke drang gehad om op het podium te staan. Ik vind het proces van iets maken in de studio het leukst. Inmiddels hebben we onze eigen opname studio in Amsterdam en kan ik dat doen wanneer ik maar wil.
In 2008 werd ik gecast voor de hoofdrol van de musicalproductie Roodkapje. Daarvoor had ik daar nooit echt over nagedacht. Ik werd benaderd door de producent. Dus dat kwam letterlijk op mijn pad. Gelukkig. Ik ben het avontuur aangegaan en heb tot afgelopen jaar ieder seizoen in een nieuwe productie gespeeld (onder andere Doornroosje, Sneeuwwitje en De gelaarsde Kat). Heerlijk! Ik voel me in het theater en met een groep als een vis in het water!”
Wat vind je hier zo leuk aan?
“Het is veel minder eenzaam dan in je eentje door het land touren en ik vind het werken in en met een groep gewoon heel leuk! Acteren ben ik ook steeds leuker gaan vinden naast het zingen, dus met musical vind ik in alles voldoening.”
Inmiddels heb je je eigen zang- en dansschool. Kun je hier meer over vertellen? Heb je er bewust voor gekozen om niet meer zelf in the spotlights te staan?
Ik heb samen met mijn vriend Beatzone opgericht in 2009 (vijf jaar na Idols), omdat ik het vele optreden en in mijn eentje door het land reizen, erg saai vond worden en een nieuwe uitdaging wilde. Iets wat ik zelf op kon bouwen en waar ik trots op kon zijn. Dat is gebeurd en het succes overstijgt al onze verwachtingen! We helpen nu jong talent om zich binnen de dans en muziek te vinden en ontwikkelen. Iets waar ik heel veel voldoening in vind, meer dan in het optreden.”
Wat zijn jouw toekomstplannen?
”Ik wil graag met BeatZone door blijven groeien en nog een paar hele mooie dansprojecten opzetten en uitwerken met de gemeente Amsterdam. Daar ligt mijn grootste prioriteit. Daarnaast sluit ik niet uit dat ik ergens in de komende jaren nog in een leuke theaterproductie ga spelen! Als die gelegenheid zich weer voordoet, pak ik die met beide handen aan. Ook ben ik sinds enkele jaren steeds meer aan het presenteren. Eerst op evenementen en als dagvoorzitter op congressen. Maar nu ook steeds meer op tv en online, zoals bijvoorbeeld Videotheek TV van KPN en sinds afgelopen seizoen ben ik het vaste gezicht van Dierencafé, een programma van Lifestyle for pets. Iets wat ik helemaal te gek vind en waarin ik me hopelijk nog meer kan ontwikkelen!
Ik spreek ook wekelijks voice-overs in van reclames, tekenfilms en kinderseries (onder andere Fien en Teun, Zandkasteel en L’Oréal). Ik denk dat ik vooral de afwisseling van alle kansen die op mijn pad komen leuk en spannend vind. Ik verveel me geen moment en ben heel gelukkig met mijn leven. Mijn vriend en twee kids (van vijf en één) zijn het allerbelangrijkste in mijn leven. Ik ga iedere uitdaging aan, maar wil wel altijd genoeg tijd over blijven houden om veel met z’n viertjes te zijn. En je zou het misschien niet denken als je leest wat ik allemaal doe, maar dat allemaal combineren lukt me tot nu toe verdomd goed!”
Beeld: Maud Mulder
Ben je nog op zoek naar een leuk cadeau voor de feestdagen? Speel dan dit bordspel van The Voice!
Behoor jij tot de doelgroep en lijkt het je leuk om o.a. meer inspirerende interviews te lezen? Volg dan vooral de Facebookpagina van Cultypleasure.
Tijdens Maud’s Idols seizoen was ik fan! Ik moet toegeven dat ik weinig meer heb meegekregen van haar na het programma, maar goed om te lezen dat ze een nieuwe passie heeft gevonden en dat het zo’n succes is!