Inmiddels zijn alle talentenjachten niet meer op één hand te tellen, de impact van Idols was groots en dat begon allemaal in 2002. In deze nieuwe rubriek kijk ik hoe het met oud deelnemers van deze talentenjacht gaat. Dit keer is het de beurt aan de 33-jarige Dewi Pechler, zij verscheen op haar negentiende in de eerste editie van Idols en werd vierde.
Hoe kijk je terug op Idols?
“Idols was voor mij één groot avontuur. Het was voor mij totaal nieuw, ik was een groentje, zat nog op school en had nog nooit echt opgetreden, laat staan voor een groot publiek. Ik ging als een jong, verlegen en onzeker meisje het programma in. Dit was zenuwslopend, maar ook zeer leerzaam. Dankzij Idols ben ik uitgegroeid tot een professioneel zangeres en heb ik het zelfvertrouwen bij mezelf dusdanig ontwikkeld dat ik nu nog steeds regelmatig – vijftien jaar later – op het podium sta en dat zingen mijn beroep is.”
Zal je het nu precies weer zo overdoen?
“Ja, ik heb nergens spijt van, omdat ik van elke ervaring (positief of negatief) ontzettend veel leer. Ik geloof er heilig in dat dingen lopen zoals ze lopen en puzzelstukjes langzaam maar zeer nauwkeurig uiteindelijk op zijn plek terecht komen.”
Je viel onder andere op door je kapsel. Wilde je hiermee een statement maken?
“Nee, niet echt. Ik was me niet bewust van mijn image. Vlak voordat ik met Idols mee ging doen, had ik gewoon bruin, stijl haar. Toevallig had ik een keer bedacht om dreads te nemen en aangezien mijn broertje Julian Pechler – die tot op de dag van vandaag nog mijn haar doet – toen al aan het experimenteren was met allerlei soorten kapsels, was het voor mij heel normaal was om voor de gein eens wat uit te proberen. En toen kwamen de audities waar ik eigenlijk bijna niet eens aan had meegedaan, omdat ik niet wist niet of ik dat wel durfde. Door mijn kapsel viel ik inderdaad wel erg op, en dat heeft wel meegewerkt in de hele competitie denk ik, aangezien het ging om het fenomeen ‘idool’ worden. Toen ik een paar weken op televisie was, zag ik ineens overal om me heen meiden met gekleurde dreads rondlopen, toen besefte ik me pas wat een ‘image’ betekende.”
Idols was in die tijd razend populair. Hoe ging je om met dat succes?
“Het was voor mij persoonlijk vooral heel gek en het kon heel beangstigend zijn. Ik was van nature niet een type die gewoon maar met jan en alleman kon ouwehoeren en kletsen, zeker niet met wildvreemden, dus daar moest ik heel erg aan wennen. Bijvoorbeeld als ik over straat liep en er ineens iemand naast me kwam lopen, die sloeg zijn arm om me heen en maakte snel een foto en rende weer weg… of meiden die spontaan begonnen te huilen omdat ze je tegenkwamen op straat en trillend naast je stonden tijdens het maken van de foto’s. Maar er waren ook mensen die nare opmerkingen maken, gewoon omdat ze denken dat dat kan als je een publiekelijk figuur bent. Dat vond ik best wel eng. Ik ging de eerste periode niet zo snel alleen over straat. Het is heel gek is als iedereen ineens denkt dat ze jou kennen en dat je ineens overal herkend wordt! Dat doet wel iets met je als mens. En daar kan je jezelf niet echt op voorbereiden als je het nog niet kent. Dat ontwikkelde zich gaandeweg. Ik heb geleerd dat het daarom heel belangrijk is om goed op de grond te blijven staan in periodes van hype en hectiek, bij jezelf te blijven (hoe cliché het ook klinkt), daarmee bedoel ik om achter je eigen keuzes blijven staan en om goed te weten wat je zelf wil. Dat wist ik toen allemaal nog niet, dus dan kan je nogal geleefd worden. Dat gebeurt me niet nu niet meer!”
Wat heb je verder geleerd van Idols?
“Ik heb geleerd om steeds zekerder op het podium te staan, mijn stem onder controle te krijgen en een publiek te entertainen. Dit soort dingen leer je alleen maar in de praktijk, vooral om je zenuwen onder bedwang krijgen. Dat is echt gewoon een kwestie van doen, doen, doen! Nu heb ik nog steeds last van zenuwen maar weet ik hoe ik hiermee om kan gaan. Iets wat ontzettend goed kan worden omgezet en gebruikt als kracht, in plaats van dat je gaat bibberen en shaken.”
Je hebt na Idols meerdere singles en drie albums uitgebracht, wat heb je in die tussentijd gedaan?
“Ik heb vooral veel opgetreden en als ik het wat rustiger had – dat hing een beetje van de fase af waarin ik me bevond in mijn leven – nam ik ook wel eens een bijbaantje erbij. Dat is ook iets wat ik geleerd heb, het is niet zo dat als je eenmaal succes hebt dat het altijd blijft. Integendeel zelfs, het is keihard werken.”
Je was te zien in talentenjachten als Popstars en The Winner Is. Kun je uitleggen waarom je ervoor koos om hieraan mee te doen?
“Over mijn deelname aan Popstars heb ik heel lang getwijfeld. Zij hebben mij hiervoor gevraagd. In eerste instantie wilde ik niet, maar het concept ‘Mystery Popstar’ sprak mij wel aan, omdat dat juist ging om artiesten die al bekend waren. En acht jaar na Idols was ik er ook klaar voor om mezelf opnieuw te laten zien als een ontwikkelde artiest en volwassen vrouw. Dit heeft mij daarna heel veel goede dingen gebracht, waaronder een derde cd en twee singles. The Winner Is was niet zozeer een talentenjacht maar meer een spel. Ik deed mee onder de categorie ‘professionals’, maar verder heeft het me niet veel gebracht. Het was meer voor de ervaring.”
In de documentaire U kunt nog stemmen vertelt oud deelnemer Marieke hoe moedig ze het vindt dat je je niet te goed voelde om uiteindelijk in een kledingwinkel te gaan werken (omdat je ook in de schulden zat). Heb je het Idols-avontuur onderschat, in de zin van dat je dacht dat het succes zou blijven?
“Misschien niet bewust onderschat maar het is niet zo dat succes vanzelfsprekend blijvend is. Zeker als je platenmaatschappij en je management je laten gaan. Dan sta je er alleen voor. Het stond toen een tijdje stil en financieel heb ik daar best wel onder moeten lijden. Ondertussen is dat allemaal opgelost en ben ik nu veel bewuster aan het werk. Als je geleefd wordt dan weet je ook niet zo goed wat er financieel allemaal achter je rug om gebeurt, dus dat was voor mij ook een grote leerschool. Je moet overal bovenop zitten, ook het zakelijke gedeelte. En nee, ik heb me nooit te goed gevoeld voor een bijbaantje. Het was vaak voor mijn klanten gek om mij aan te treffen als kledingverkoopster, mensen dachten ook vaak dat ik was gestopt met zingen. Maar dat is nooit het geval geweest. Alleen als je niet meer zo vaak op televisie komt dan denken mensen automatisch dat je niet meer optreedt, maar dat hoeft helemaal niet zo te zijn.”
Hoe ging het in de jaren daarna verder met je? Heb je ook een tijdje helemaal niet meer gezongen?
“Ik ben nooit helemaal gestopt met zingen, wel heeft het allemaal op een lager pitje gestaan. In 2012 deed ik auditie voor de RTL Dinnershow Pandora in Studio21 en tot op de dag van vandaag ben ik daar als een van de vaste solisten te zien. Daarnaast ben ik mijn eigen zangtrio begonnen: The Triplicats, waarmee we nu ook geregeld in het land te zien zijn. Dat is een jazzy, akoestisch trio met piano, zang en contrabas. We spelen popliedjes in een jazzy jasje.”
Word je nog vaak herkend? En heb je nog contact met oud deelnemers?
“Ik word bijna elke dag nog wel herkend en dat vind ik heel bijzonder. Het is vijftien jaar geleden dat ik met Idols meedeed, maar het heeft een behoorlijke impact gehad op de mensen, dus de meesten weten nog allemaal wie ik ben. Dat is natuurlijk fantastisch. Alleen de kleintjes en jongeren van nu herkennen me minder. Ik heb geregeld nog wel contact met alle oud deelnemers. Vooral na de reünie is dat ook weer heel mooi aangewakkerd. We zijn allemaal onze eigen weg gegaan, maar er zal altijd een bijzondere band onderling zijn. Of je elkaar nou dagelijks spreekt of af en toe.”
Op dit moment ben je vocal en mental coach. Hoe is dat?
“Ik ben een aantal jaren geleden begonnen met het geven van zanglessen op een muziekschool. Ik merkte dat bij veel leerlingen, jong en oud, er meer gebeurde dan alleen zingen. Zingen is iets heel emotioneels en je hebt je emoties ook nodig om een lied te vertellen en over te brengen op je publiek of op jezelf. Vaak werd er ook veel gepraat over problemen of blokkades bij leerlingen. Ik zeg altijd dat zingen voor iedereen is. Omdat het een hele mooie manier is om jezelf te uiten en dichtbij jezelf te komen staan. Daarom heb ik mijn zangcoaching VoiceFullness genoemd. Dat bestaat uit een stukje zangcoaching en daarnaast ook mental coaching. Het is fantastisch om te zien dat ik kan bijdragen aan het losmaken van andere mensen en ze te begeleiden in het zingen!”
Aanmelden voor een sessie kan via het emailadres: info@dewimusic.com
Treed je daarnaast nog op, met wat voor soort muziek?
“Ik zing voornamelijk bij de Dinnershow en The Triplicats en daarnaast zing ik ook bij andere bands ter gelegenheid. Sinds kort ben ik ook begonnen met een eigen project. Ik ben bezig met een EP, zes covers die opnieuw worden gearrangeerd in een akoestisch jasje. Elk nummer krijgt ook een videoclip en wordt op een andere bijzondere locatie opgenomen. Het project heet Out of the Box Sessions. Hier heb jij een primeurtje, want dit heb ik verder nog niet naar buiten gebracht! Gisteren zijn we begonnen met de opnames. De verwachting is dat het in het najaar gaat uitkomen.”
Welke betekenis heeft zingen voor jou?
“Zingen is alles voor mij! Ik kan mezelf uiten, of ik nou blij, boos of verdrietig ben! Dit is heel belangrijk. Niet alleen voor mij maar voor iedereen. Zingen is mijn uitlaatklep. Ik vind het vooral heel erg magisch om samen muziek te maken. Dat zal ik ook altijd blijven doen!”
Wat wil je nog graag in je leven bereiken?
“Ik zou heel graag weer een eigen album met eigen liedjes willen gaan maken en daarnaast een theatershow willen doen met The Triplicats, maar ook solo. Ook wil ik VoiceFullness gaan uitbreiden en mijn eigen praktijk daarin beginnen. Naast dit alles maak ik ook nog gepersonaliseerde sieraden, die ik verkoop via mijn website www.dewimusic.com en Facebook. Het heet: The World is Your Stage. Dit is een andere passie in mijn leven. Ik werk met edelstenen en letters, kralen, noem het maar op. In een hip jasje, helemaal van deze tijd… Zolang ik maar lekker creatief kan zijn en andere mensen daar blij mee kan maken!”
Wil jij een nostalgisch cadeau voor de feestdagen? Bestel dan via onderstaande link het Idols Jaarboek van het eerste seizoen.
Heb je meer zin om een gezellig bordspel te spelen van een andere talentenjacht? Dan kan dat ook!
Beeld: Dewi Pechler
Welke herinnering heb jij aan Idols?