Voor deze rubriek interview ik wekelijks jong, aanstormend talent. De gedreven cinematographer en software-engineer Bruno van der Kraan (22) heeft met een vriend het bedrijf NewMedia, waarvoor hij de ene na de andere klus binnensleept. Hiernaast maakt hij de tofste foto’s. Tijd voor een kennismaking!
Wanneer kwam je voor het eerst met fotografie en film in aanraking?
“Van jongs af aan heb ik altijd al te maken gehad met camera’s, mijn moeder is fotograaf. Of ik stond op de foto of ik maakte vakantiefoto’s met haar camera’s. Dat vond ik uiteindelijk zo leuk dat ik op mijn zestiende een eigen DSLR-camera heb gekocht. Ik maakte natuurfoto’s en portretten van vrienden en familie. In het begin kwam filmen daar niet eens bij kijken. Het was puur foto’s maken en spelen met instellingen. Vanaf daar is die passie gaan groeien.”
Wat sprak je hierin aan?
“Het vastleggen van waardevolle momenten. Ik kon altijd terugkijken op bijvoorbeeld een vakantie of een mooi moment dat ik had meegemaakt. Je opende de foto’s en dan was je weer terug in het moment.”
Wanneer wist je dat je hierin door wilde gaan?
“Ik heb vroeger ook met vrienden voor de lol allemaal sketches gemaakt. Dan gingen we het bos in met een kleine systeemcamera. We hebben echt van alles gemaakt! Ik was toen elf en dacht niet direct: ik wil hier later mijn beroep van maken.
Nadat ik mijn camera een tijdje had, is het filmen begonnen. Ik ben gestart met een video in mijn achtertuin, die tot mijn verbazing door veel mensen werd bekeken op YouTube. Toen dacht ik: hey, waarom ga ik niet meer video’s maken?
Al zat video’s bewerken er altijd in. Ik was altijd bezig met het bewerken van video’s, niet eens met mijn eigen materiaal. Maar ik vond het gewoon heel leuk om te doen en om overgangen te proberen. Van mensen hun vakantiebeeldmateriaal tot aan videospellen. Gewoon een beetje uitproberen en daarvan leren. Daar is mijn eerste onderneminkje uit voortgekomen. Ik maakte 3D-animaties voor grote YouTubers en verdiende daarmee wat geld. Met mijn eerste klus heb ik vijftig euro verdiend, wat in die tijd heel veel geld was voor mij.”
Hoe ontstond dat bedrijfje?
“Het was niet echt een ‘bedrijfje’, ik stond nergens ingeschreven. Ik maakte gewoon zelf animaties. Ik keek vaak naar de creaties van andere 3D-animators en dacht: dat kan ik beter. Door tutorials te volgen en veel uit te proberen, bleef ik hierin groeien en ontwikkelde ik mijn eigen stijltje. Mensen vonden dat vet en zeiden: dat wil ik ook voor mijn kanaal.
Ook maakte ik huisstijlen voor die grote YouTubers, zoals banners en logo’s voor op YouTube. Het meeste deed ik gratis. Ik was puur gedreven door passie en helemaal niet uit op geld. Dat had achteraf beter gekund.”
Kun je daar meer over vertellen? Hoe kwamen zij bij jou terecht?
“Ik ben op mijn veertiende begonnen met intro’s en 3D-animaties maken. Die zette ik vervolgens online op mijn YouTube-kanaal. Op een gegeven moment begonnen mensen daarnaar te kijken en had ik per video wel duizend views. Van het één kwam het ander. Dan kwam er iemand naar mij en zei: ik wil een intro van jou. En omdat ik vaak gratis 3D-werk maakte, kreeg ik in ruil daarvoor veel promotie. Dan vertelden ze aan hun kijkers: ‘Nou, voor de mensen die een intro zoeken, ga naar Bruno toe.’ Zo kwamen er steeds meer opdrachten. Ik vond dat eerst hartstikke leuk, maar toen iedereen bij mij kwam aankloppen voor een intro, besloot ik om uitsluitend nog betaalde opdrachten aan te nemen.”
En voor welke YouTubers heb je die 3D-video-animaties gemaakt?
“Het zijn heel veel Amerikaanse en een paar Nederlanders YouTubers geweest, die hadden dan een paar honderdduizend abonnees. De bekendere zijn FC Roelie (destijds ShotElite), presentator Daan van de Labratten, AntonDaBoss en DCOOP. Maar deze lijst gaat nog even door.”
Waardoor liet je je inspireren?
“De inspiratie kwam eigenlijk door films als Harry Potter, en Transformers. Een beetje mysterieus en ruimteachtig. Films hadden altijd hele mooie beginschermen met van die 3D-titels. Je had online ook veel mensen die hele mooie dingen konden maken. Ik zag dat en dacht: dat wil ik ook.”
Op je zestiende kreeg je die camera en toen was je ook weer een beetje gestopt met dat 3d-gebeuren. Wat ging je toen doen?
“Het stoppen met het 3D-werk is nooit een bewuste keuze geweest. Na een aantal jaar was het creëren van 3D-werk meer een truc geworden. Mijn creativiteit werd niet meer geprikkeld en ik kreeg het gevoel dat ik uitgeleerd was. Toen ik vervolgens mijn camera kreeg, had ik eindelijk weer het gevoel dat ik mijn creativiteit kwijt kon.
Een vriend van mij had destijds een YouTube-kanaal, dat liep best wel goed. Ik ging vaak met hem naar gatherings en evenementen, wat ik vervolgens vastlegde met mijn camera. Daaruit zijn de eerste opdrachten voortgekomen: een reeks aan promotievideo’s voor middelbare scholen. Op mijn zeventiende heb ik mijn eenmanszaak opgericht. Hiermee wilde ik vooral zoveel mogelijk leuke klussen en naamsbekendheid creëren binnen de stad waar ik woonde.”
Wat spreek je in het filmen aan?
“Ik kan er mijn creativiteit in kwijt. Naast videograaf ben ik ook software-engineer. Daarbij is alles redelijk rechttoe-rechtaan. Als ik een (web)applicatie moet programmeren dan is het heel statisch, er zijn regels vastgesteld waaraan ik me dien te houden. Maar als ik iets wil filmen dan kan ik dat op honderd manieren bedenken en vastleggen. Dat vind ik het geweldige aan film, alles wat je in hoofd hebt, kun je vertalen naar beeldmateriaal.”
Heb je bepaalde voorbeelden voor je werk?
“Jakob Owens en Rob Strok zijn in mijn ogen geweldige cinematographers. Zij maken van video écht een kunst. Ze combineren haarscherpe beelden van de mooiste locaties met creatieve overgangen in video’s, zo gaaf! Heel cinematisch alsof je naar een film aan het kijken bent. Het is niet met woorden te bevatten. Als je mensen zo kan raken met je video’s, zo kunt meenemen naar bepaalde plekken of gebeurtenissen toe, dat vind ik het allermooiste. Ik zal ook het liefste de wereld over reizen en video’s maken, zoveel spannender dan Nederland.”
Je vertelde al dat je een bedrijf hebt met een jeugdvriend. Hoe is dat op je pad gekomen?
“Ik ben op zakelijk gebied al jaren met hem bezig, zoals de promotievideo’s voor die middelbare scholen. We waren altijd twee eigen eenmanszaken en factureerden gewoon naar elkaar toe. Maar op een gegeven moment kwam je bij evenementen en dan had je geen naam. Toen kwamen we op het punt dat die samenstelling een naam moest krijgen. Uiteindelijk schreven we ons op 1 augustus in als ‘NewMedia’. Ondertussen gaat het heel erg goed, we hebben veel leuke opdrachten. We hebben ook een website en visitekaartjes, waardoor we naamsbekendheid opbouwen. Wat opdrachten betreft komt er nog heel erg veel aan, we hebben onder andere een gesprek gehad met de VVD over een reeks animaties en zitten met veel bedrijven uit verschillende vakgebieden om tafel.
Naast video doen we ook webdesigns. Het mooie is dat we een heel pakket aan een klant kunnen aanbieden. Dat kunnen ze vaak wel waarderen, dat ze in één keer alles in huis hebben, in plaats van dat ze alles overal vandaan moeten vissen.”
Hoe krijgen jullie al die klussen?
“Heel veel gaat via mond-tot-mondreclame. Die mensen kom ik dan tegen op evenementen, borrels en netwerkavonden. Meestal na afloop van een evenement waarop je hebt gefilmd, is er nog een borrel. We horen wie de belangrijke mensen zijn, dan gaan we ernaartoe en stellen we ons voor. Ik vertel over mijn stage die ik heb gelopen bij Corefact in Hayward (California), ons bedrijf en dan komt er interesse. We wisselen contactgegevens uit en daarna sturen we vaak een follow-up mailtje: Hey, we hebben elkaar daar en daar gesproken, misschien kunnen we nog een keer vrijblijvend met elkaar sparren over het visuele visitekaartje van je bedrijf. Of mensen hebben een eindproduct van ons gezien, dan krijgen we een belletje of mailtje: Zal je dat ook voor ons kunnen doen?”
Wat onderscheidt NewMedia van andere bedrijven?
“Dat we middenin alle ontwikkelingen staan. We zijn heel erg leergierig, we willen iedere keer de nieuwste technieken en mogelijkheden onderzoeken en toepassen. Dat leren we via school, maar we zijn ook heel erg bezig met eigen stijltjes ontwikkelen en praten met mensen uit het wereldje, zodat we voor ieder vraagstuk een oplossing kunnen bieden. We zijn erg goed op elkaar ingespeeld en kunnen efficiënt werken. Ik heb het gevoel dat mensen snel in ons geloven en dat we ze enthousiast kunnen maken. We werken op een hele vrijblijvende manier zodat mensen ons en het product eerst leren kennen voordat ze in zee gaan. Ik wil niet aandringen bij mensen. Ik geef ze ook heel erg het gevoel dat ze zelf een keuze hebben.”
Hoe combineer je jouw werk met je opleiding Communication & Multimedia Design?
“Ik denk dat het een stukje timemanagement is. Vanaf het begin heb ik heel hard mijn best gedaan om alles af te krijgen. In het eerste jaar had ik in de derde periode al bijna mijn propedeuse. Dit ging wel ten koste van mijn slaap, ik werkte hard door tot ’s avonds laat, anders was het gewoon niet te doen. Dus lange dagen maar wel een goede combinatie van werk en school. Ik probeer mijn uren goed in te delen en ervoor te zorgen dat ik genoeg tijd aan beiden besteed. Maar omdat ik afgelopen semesters een tandje bij heb gezet, hoef ik tot februari helemaal niets qua school en kan ik het nu rustiger aandoen.”
Ging dit altijd al goed?
“Het is een tijd niet goed gegaan en daarom ben ik juist daarmee aan de slag gegaan. Ik raakte mezelf helemaal kwijt. Ik werkte veel te veel, waardoor ik enorm moe was. In de collegezaal kon ik niet meer opletten. Toen heb ik met professionals gesproken en die zeiden: je moet echt wat gaan doen met timemanagement. Dus daar ben ik aan begonnen en dat heeft uiteindelijk zijn vruchten afgeworpen. Ik heb het geleerd van dat het een keer goed fout is gegaan.”
Wat bedoel je met dat het ‘goed fout’ ging?
“Ik werkte tot ’s nachts, sliep een uurtje of vier en dan moest ik weer gewoon naar school toe om te presteren. Als ik thuiskwam ging ik werken. Ik kwam in een vicieuze cirkel terecht, waar ik niet meer uitkwam, omdat ik heel veel moest werken van mezelf, voor mijn portfolio en ook heel hard wilde werken voor school. Op een gegeven moment loopt het helemaal stuk en dan blijf je maar doorgaan en hang je echt tegen een burn-out aan.”
Wanneer realiseerde je dat er verandering moest komen?
“Net voor mijn stage in Amerika ging het redelijk snel achteruit, want ik wilde bewijzen dat ik naar Amerika kon en daarvoor de capaciteiten had. In Amerika waren het helemaal lange dagen, van acht tot acht en dan moest ik daarna nog koken, werken en dan sliep ik misschien ook vier uurtjes. Dat houd je gewoon niet vol. Rond die tijd is het wel flink achteruit gegaan. Dat merkte mijn omgeving ook aan me. Je bent wel aanspreekbaar, maar er komen niet hele nuttige dingen uit. Dan moet je gewoon echt op jezelf gaan passen. Eerst dacht ik: iedereen zeurt maar gewoon. Maar het is wel heel belangrijk om met dat advies te omarmen en dat doe ik nu zeker. Ik zie in dat het me opbreekt en vervolgens handel ik daarnaar, voornamelijk door timemanagement.”
Je vertelde al dat je een halfjaar stage hebt gelopen in Amerika. Kun je uitleggen hoe je daartoe gekomen bent en wat je daar precies hebt gedaan?
“Ik ben altijd op zoek naar uitdaging en kon geen genoegen nemen met een stage in Nederland, dat ligt al zo voor de hand. Het programmeerwalhalla is natuurlijk Silicon Valley. Na oneindig video’s te hebben bekeken van Amerika en research wist ik het: ik wil gewoon daarheen. Vervolgens heb ik enorm veel mails verstuurd met mijn motivatie en CV. Toevallig leerde ik via school een jongen kennen die daar ook was geweest. Hij heeft mij geholpen met die hele sollicitatieprocedure. Ik werd aangenomen bij Corefact en ben daar aan de slag gegaan als software-engineer. Ik schreef applicaties en maakte tools voor grote multinationals en bedrijven.”
Hoe was het om daar te zijn?
“Heel onwerkelijk, net alsof ik in een film was beland. Alleen was het iedere dag weer keihard werken, daarna nog het huishouden, vrienden en feestjes. Het werktempo ligt twee of drie keer zo hoog. Het was de eerste paar maanden enorm afzien.”
Ben je daar nog gaan filmen en fotograferen?
“Ja, natuurlijk, alleen niet voor opdrachten. Ik had elke keer als we een tripje gingen maken mijn camera mee. Die foto’s en video’s staan op mijn YouTube-kanaal. Vooral die tripjes naar LA, Highway one en het snowboarden zijn me heel erg bijgebleven. Dat vond ik superleuk om te doen, lekker met vrienden op pad en het is zo’n andere natuur, omgeving. Dat trekt je helemaal uit de realiteit!”
Wat voor verschillen merkte je (naast het werktempo) tussen hier en daar?
“De eerste maand was vooral heel erg zwaar! De mensen ken je niet, het werk is anders, programmeertalen die je in het Nederlands niet hebt. En uberhaupt de hele cultuur en mensen zijn anders. Het voelt echt alsof je in een andere wereld bent: op werkvlak, maar ook bij het zoeken van een huis of het krijgen van vrienden. De werkdruk uit Amerika heb ik overgenomen.”
Wat is tot nu toe het hoogtepunt uit wat je hebt gedaan?
“De absolute vrijheid in Amerika. Doen wat ik leuk vind met mensen om me heen bij een zonsondergang. En het beeld dat ik daar zie vastleggen en kunnen overbrengen op andere mensen, dat is voor mij het ultieme hoogtepunt. Maar ook het ontwikkelen van software die door grote multinationals gebruikt wordt.”
En verder qua opdrachten?
“Ik ging met een groep studenten via school naar Boedapest voor Bocus d’Or, het grootste kookfestijn van Europa. We hebben we een video mogen schieten met de bekendste koks ter wereld en interviewden Jonnie de Boer. Er zaten honderden mensen op de tribunes. Onze beelden zijn uiteindelijk op SBS en nieuwssites gekomen. Dat was wel heel gaaf! Het lijkt mij ook heel erg vet om nog meer dingen in het buitenland te gaan doen in de toekomst.”
Wat wil je meegegeven aan andere jongeren die er ook van dromen om cinematographer te worden?
“De grootste tip is: begin gewoon! Maak fouten en leer daarvan. Ik heb ook genoeg fouten gemaakt waarvan ik heb geleerd. Dat maakt je uiteindelijk tot wie je bent. Als je ergens in gelooft of ergens voor staat dan moet je dat niet uitstellen. Je bent niet van de één op de andere dag fotograaf, videomaker of ondernemer. Je moet ergens beginnen en je kan niet alles verwachten in de eerste week, maand of zelfs in het eerste jaar. Het heeft gewoon tijd nodig en hoe eerder je begint, hoe sneller je je doel kan bereiken.”
In het interview heb je al meerdere keren laten doorschemeren dat je plannen hebt om meer in het buitenland te gaan doen. Hoe zie je de toekomst voor je?
“Een combinatie van werken en reizen. Qua plekken wil ik heel graag door Azië reizen en de rest van Amerika zien. Qua werkzaamheden… als ik er maar mijn passie en creativiteit in kwijt kan. Het tofste lijkt het me om rond te kunnen reizen en camera’s en apparatuur te testen voor grote bedrijven, zoals Canon en Sony en ze vervolgens te promoten voor het grote publiek, net zoals cinematographer Sam Kolder. Dat zal echt mijn ultieme droom zijn! Om net als hem te reizen naar hele mooie landen, daar hele gave video’s te maken met een team van vrienden. Fotografie wil ik daarmee ook gaan ontwikkelen.
En voor het software-engineeringstuk lijkt het me heel mooi om vanuit een idee een startup op te richten met een grote groep creatievelingen en dit enorm groot te maken (hier ben ik al aan begonnen). Waar ik nog in wil groeien is mijn eigen stijltje, dat als mensen het zien ze direct denken: dat is van Bruno. En ik hoop dat ik mensen kan inspireren om ook hun dromen na te jagen.”
Volg Bruno via zijn kanalen: www.thenewmedia.nl, https://www.instagram.com/brunovdkraan/ en https://www.facebook.com/NewMediaNL/
Beeld: Bruno van der Kraan
Wat vind jij van het interview met Bruno?
