Trevor Zaalman

‘Als je hier wilt binnenkomen dan moet je een commerciële track hebben’

9 min read

Voor deze rubriek interview ik wekelijks jong, aanstormend talent. De 23-jarige zanger Trevor Zaalman kreeg zijn liefde voor muziek al vanuit huis uit mee. Sindsdien werkt hij er hard aan om mensen te raken met zijn songteksten.

Wanneer wist je dat je zanger wilde worden?
“Ik wist het al sinds dat ik vrij jong was. Toen ik twaalf was begon ik met zingen en schrijven. Daarvoor luisterde ik vooral naar muziek. Mijn moeder was zangeres (niet professioneel) en trad op. Zij kon heel goed zingen! Thuis deden we heel veel met muziek. We hadden als gezin avonden dat we de muziek aansloten op speakers en dan gingen we met zijn allen dansen en gek doen. We gingen van rock naar pop, naar blues, naar R&B, naar reggae, van alles. Dat vond ik ook leuk. Dat is de invloed die muziek op mij had toen ik jonger was. Rond mijn vijftiende ging ik naar een zangschool. Toen was het zo van: ja, ik wil in ieder geval iets met muziek doen.”

Wat sprak je daarin aan?
“Muziek is in principe alles voor mij. Het is een medium waarin ik mezelf kan uiten. Ik kan hierin kwijt wat ik op dat moment in mijn hoofd heb. Dat is ook de reden waarom ik schrijf. Randomly begin ik ineens te zingen en dan schrijf ik op wat ik gezongen heb. Dat is ook hoe ik muziek schrijf. Het is niet echt van ‘hey, dit vind ik meer muziek,’ het is meer dat ik mezelf vind in muziek.”

Hoe ging het na de middelbare school met jou en het zingen verder?
“Ik was vijftien toen ik naar de Jeugdtheaterschool Curaçao (nu heet het Drazans) ging. Het was een theaterschool en daar kreeg ik ook muziekles, die heb ik afgerond. Daarna ging ik naar een andere muziekschool: La Tentashon. Daar heb ik het één en ander geleerd met betrekking tot ademhaling, ondertussen zat ik ook op school. Ik heb vwo gedaan en dat heb ik afgemaakt. Ik woonde eerst in Curaçao, maar ben geboren in Utrecht. Toen ik elf was verhuisden we naar Curaçao. Op mijn twintigste was ik nieuwsgierig naar hoe het zou zijn om op mezelf te zijn, terwijl ik een studie in het buitenland zou gaan doen. Ik ben toen in Nederland komen studeren en begonnen met de studie Communicatie op Fontys Hogeschool in Eindhoven. Natuurlijk bleef ik nog steeds doorgaan met muziek. Alleen ik had toen nog niet echt hier connecties waarmee ik zou kunnen samenwerken. Totdat ik mijn neef had ontmoet en met hem liedjes ging maken.”

Hoe gaat jullie samenwerking?
“Hij maakt de beats en ik rap. Het gevoel voor muziek zit in ons. Hij gaat achter zijn computer zitten en begint dan met een paar instrumenten te spelen. Dat wat goed klinkt in zijn oren, daar gaat hij iets mee maken. Ik luister daarnaar en de woorden komen vanzelf. Het gaat altijd zo: ik zing eerst, dan moet het kloppen met de melodie en schrijf ik het op, zo maak ik mijn liedjes.

En waar gaan die liedjes over?
“De liedjes die ik met hem heb geproduceerd zijn echt commercieel. Partyliedjes, billen shaken, drank en dat soort dingen. Ik heb gemerkt dat wanneer je hier makkelijk wilt binnenkomen dan moet je echt een commerciële track hebben. Dan moet je over niet veelzeggende dingen rappen, maar dat vind ik nooit leuk. Ik heb het liefste punchlines en teksten die een diepere betekenis hebben. De liedjes die ik voor mijn eigen stijl schrijf gaan vaak over het leven met betrekking tot liefde, conflicten, mensen. Ik kan beide stijlen doen, dat kost geen moeite. Maar I prefer to write about things that are relevant. Het is meer de muziekscene van tegenwoordig waardoor het zo gaat. Ik kan ook proberen om een fanbase te creëren met mijn eigen muziek, maar dat is moeilijker en daar gaat veel meer tijd inzitten, maar dat is iets wat je moet opofferen. Je tijd investeren in het doorzetten van jouw eigen stijl en dat mensen dat ook gaan liken, zodat ze het zo leuk vinden dat ze je gaan volgen.”

Waaraan heb je gemerkt dat de liedjes hier commercieel moeten zijn?
“Ik merk het aan de liedjes die worden afgespeeld door verschillende radiostations. Als het liedjes zijn met een diepe betekenis dan is het meestal omdat die artiest daarvoor altijd commercieel werk heeft gedaan. Dan heeft die daardoor nu het recht om zijn eigen muziek te maken en omdat hij al een fanbase heeft opgebouwd, gaan zijn fans het ook leuk vinden. Maar meestal moet je eerst een hitje hebben en dan pas gaan mensen naar je luisteren. Dus dat commerciële is echt nodig om de aandacht te trekken van ‘hey, I am here’. Dat merk ik aan Sevn Allias. Hij is ook heel commercieel begonnen, nu kan hij schrijven over wat en hoe hij wil, omdat hij al zijn fanbase heeft. Het hangt er ook vanaf of de artiest wel echt een andere stijl heeft of dat het gewoon een commerciele artiest is.”

Hoe is het voor jou dat alles tegenwoordig zo commercieel moet zijn?
“Ik vind het jammer, want er zullen vast wel meerdere artiesten zijn die misschien wel heel erg inspirerende liedjes kunnen schrijven of liedjes die op de een of andere manier iemands situatie in beeld brengen. De zon achter de grijze wolken kunnen laten zien door middel van dat ene liedje. Maar aan de ene kant je moet je klant geven wat ze willen, dat zijn de luisteraars. Als zij alleen entertainment willen dan moet je dat geven. Wanneer ze blij zijn met je, dan gaan ze naar de rest luisteren. In principe is het jammer dat het niet direct kan maar het is niet een lost case, want als je uiteindelijk goed je best doet en je muziek goed aanslaat, dan zal je uiteindelijk teksten schrijven die inspirerend zijn voor de mensen die naar je luisteren en kan je daar een positieve inbreng aan geven.

Vertel eens hoe je eerste optreden was.
“Voor mijn allereerste was ik sowieso nerveus! Op mijn zestiende moest ik het kerstliedje Rudolph the Red Nosed Reindeer zingen, want het was de kerstperiode. Voordat ik op het podium stond kreeg ik opeens te horen dat ze mijn muziek niet hadden. Ik dacht: oh, shit, maar oke, I am not gonna back up, I am still gonna go and perform. Maar ik dacht wel: wat ga ik doen? Ik kan beatboxen en moet gewoon met het publiek spelen zodat ik hun mee krijg. Ik kwam op het podium en zei tegen het publiek: ‘We gaan het vandaag samen doen. Met jullie hulp gaan wij er een rocking liedje van maken.’ Toen ging ik beatboxen en zei ik tegen het publiek wat ze moesten doen. Het publiek was opgedeeld in tribunes. Elke tribune liet ik iets doen, van klappen tot stampen. Daarop ging ik vervolgens beatboxen en zingen. Dus ja, ik was nerveus, maar altijd als ik op het podium sta dan gaat dat gevoel weg. Uiteindelijk was het geweldig! Het publiek deed mee aan de performance en mijn coach vond het geweldig hoe ik het oploste.”

En daarna?
“Ik heb vaker opgetreden toen ik nog op de theater- en muziekschool zat in Curaçao. In Nederland heb ik pasgeleden voor het eerst opgetreden. Dat was voor het dames 1 volleybalteam van de Erasmus Universiteit. Mijn vriendin had een YouTubefilmpje waarin ik Keting zing gedeeld. Vervolgens vroegen haar teammates of ik op de celebration van hun kampioenschap wilde komen.  Het optreden ging perfect, ik was zelfs niet nerveus. Ik vroeg me af waarom ik niet bang was, waarschijnlijk omdat het op het podium is alsof ik thuis ben.”

Je maakt dus ook liedjes in het Papiamentu, wil je je daarmee ook van anderen onderscheiden?
“Niet per se. Het is meer omdat ik in Curacao gewoond heb en de mensen daar ook wil bereiken. Het maakt het wat persoonlijker als ik het in de taal doe van het eiland doe waar ik ben opgegroeid. Bij een optreden in Nederland ging ik liedjes zingen die in het Papiamentu waren. Het publiek was alleen maar Nederlands. Ik kon dus niet zomaar een liedje zingen dat ze nooit zullen begrijpen. Ergens moest er coming ground zijn en moest ik een draagvlak hebben waarbij we samen konden genieten. Daarom dacht ik: ik ga eerst beginnen met een liedje dat iedereen kent (Toeter op mijn waterscooter van de Gebroeders Ko), in die vibe maakt het niet meer uit in welke taal ik zing, ze zullen het toch wel leuk vinden. En dat is gelukt.”

Waarmee onderscheid je jezelf dan wel van anderen?
“Sowieso met mijn stem, niemand heeft een stem als ik. Iedereen heeft zijn eigen stem. En vervolgens met mijn perspectief op de wereld. Ik kijk anders naar de wereld dan wie dan ook. Als ik mijn perspectief met de wereld kan delen, verbreden andere mensen hun perspectief, want dan kunnen ze zien van ‘oh, zo kun je ook naar dingen kijken’. Dus door middel van mijn teksten die geschreven zijn vanuit mijn perspectief onderscheid ik mijzelf en eigenlijk door being me and no one else.”

Hoe kom je aan werk?
“Ik ben nu nog student, maar ik ben wel al een bedrijfje voor mezelf begonnen: Differ Concepts. Daarvoor ontwikkel ik marketingcampagnes voor bedrijven, zodat zij hun doelgroep kunnen bereiken. En voor muziek heb ik nu in ieder geval één gelegenheid voor me liggen, iemand die een contract met mij zal willen tekenen zodat ik muziek kan produceren en op de markt gezet kan worden. En dat is eigenlijk wat ik het graagst zal willen, alleen ben ik nu op zoek naar de juiste deal.”

Want wat wil je uiteindelijk met je muziek bereiken?
“Met mijn muziek wil ik mensen raken en kunnen inspireren, misschien zelfs transformeren zodat ze hun dromen volgen. Ik wil zo’n impact hebben op mensen door middel van mijn muziek dat ze voor zichzelf gaan opstaan. Ik ken heel veel mensen die talenten hebben, iets wat ze heel goed kunnen. Maar ze beseffen vaak niet dat ze het heel groot kunnen maken en dat zij vervolgens mensen kunnen raken en inspireren, net zoals dat ik mensen overtuig dat ze het zelf kunnen. Uiteindelijk wil ik daar gewoon een living van maken, zodat ik van mijn muziek kan leven.”

Wat zijn je toekomstplannen?
“Mijn toekomstplan is op dit moment om mijn bedrijf Different Concepts te laten groeien. Verder met betrekking tot muziek wil ik meer naamsbekendheid krijgen. Binnen twee jaar wil ik in ieder geval een hit hebben gescoord in Nederland en zodanig bekend zijn dat ik kan overgaan naar echt mijn muziek schrijven, zingen en performen. Dus dat ik niet eens meer commercieel hoef te zijn, omdat ik als artiest commercieel genoeg ben. Dat er zoveel mensen mij volgen, dat ze letterlijk willen horen wat ik echt te zeggen heb en niet alleen partybanging music.”

Wat is jouw tip voor jongeren die ook verlangen naar een muzikale carrière?
“Blijf altijd in jezelf geloven. Doorzeten is the key to succes!”

Beeld: Trevor Zaalman

Laat in de reacties weten wat je van dit interview vindt!

 

Comments

comments

About Rosa Lee

Schrijven is een grote passie van mij. In mijn vrije tijd ga ik graag naar foto-exposities, de stad of bioscoop. Ik ben vrolijk, nieuwsgierig, nauwkeurig en een doorzetter. Kortom, ik ben er klaar voor om van mijn cultuurblog een succes te maken!

Geef een reactie